Entri untuk awak...

Saya tak ingat dah berapa lama kita berkenalan. Sejak bila, macam mana boleh kenal. Semuanya saya tak ingat. Tapi yang saya pasti, awak dah lama hadir dalam hidup saya. Ada masanya saya perasan kehadiran awak. Tapi ada masanya saya buat tak tahu. Saya malas nak layan awak. Bila awak kata awak nak rapat dengan saya, berkali-kali saya bagitau awak. Tak boleh, saya tak boleh rapat dengan awak. Untuk kepentingan saya juga. Ya, memang saya pentingkan diri. Tapi memang saya tak nak rapat dengan awak. Saya suruh awak pergi jauh-jauh dari hidup saya. Tapi awak bagi macam-macam alasan. Mula-mula saya dengar alasan awak. Tapi lama-lama saya malas nak layan awak. Saya buat tak tahu pada awak. Saya ingatkan awak dah pergi. Tapi rupa-rupanya awak makin mendekati saya. Makin saya buat tak tahu, makin awak menghantui hidup saya. Awak selalu muncul dalam kehidupan saya. Tanpa sebarang tanda-tanda. Kadang-kadang saya tengah kuliah, awak datang. Saya tak tahu nak buat macam mana. Tapi bila awak datang time saya tengah exam, saya cukup bengang dengan awak. Saya cukup sedih. Sebab awak tak faham keadaan saya. Awak, ini permintaan saya yang terakhir. Awak tolonglah pergi dari hidup saya. Saya harap awak faham. 

Catatan ini ditujukan khas untuk NDI, Norman Danley Isaacsson Nephrogenic Diabetes Insipidus.